A Academia estrea a serie documental ‘Xela Arias. A palabra esgazada’
A linguaxe audiovisual será un dos piares fundamentais da programación
das Letras Galegas 2021da Real Academia Galega. A institución presentou
hoxe (05/04/2021) a súa primeira serie documental arredor desta celebración, Xela Arias. A palabra esgazada,
unha achega en 6 capítulos á vida e á obra da autora á que lle rende
homenaxe o vindeiro 17 de maio guiada polas propias palabras da
homenaxeada. O capítulo 1, centrado nos primeiros anos de vida da
escritora, editora, tradutora e docente, os transcorridos entre a Sarria
natal, a cidade de Lugo e o Vigo que a acolleu a partir dos 7 anos,
pode verse xa na páxina web da RAG, academia.gal, e nas súas redes
sociais.
A Banda da Loba presenta nun videoclip o primeiro tema do seu novo disco, Hasme oír, de homenaxe a Xela Arias: Intempériome (2013).
Homenaxe composta por catro temas baseados en cada un dos poemarios que a
protagonista do Día das Letras Galegas publicou en vida. A canción de
presentación toma a letra de distintos poemas de Intempériome (2003).
Letra da canción (combinación de cinco poemas do libro de Xela Arias "Intempériome" (2003):
Vide.
Convídovos ó espectáculo de non ser para ser de todo.
Vide que vos convido
a vos ver.
Ven que te reto
a te ver a ti desde ti en ti.
Hasme oír, hasme oír:
agora busco que coxugues
ben o verbo dos posibles,
e que ti esquezas esa radio de cousas previas
amarrada sempre ós pensamentos,
sempre ós pensamentos.
Incéndiate
á calor da observación.
E repasa logo a ollada
no pouso dos afectos.
Hasme oír, hasme oír: deixa
que te percibas a ti,
que te percibas
tamén ti atropelada das palabras,
á procura de trazos que nos
describan.
que nos describan.
Intempestiva,
serse intempestiva.
E domea-la furia, e domea-la furia, e domea-la furia
Lolita Dinamita iluminou a cicatriz que atravesaba o seu rostro cun sorriso de satisfacción cando se decatou de que CaraDeTolo
enviara un dos seus para facerse co control da venda de droga na zona.
Sabía que chegara o momento que tanto esperara. Acompañada por un grupo
de malnacidos, cuxas vidas xa viñan arruinadas de serie, Lolita Dinamita
volve a un pasado que doe, a un lugar en estado de excepción onde se
practica todo tipo de abusos de xeito sistemático e baixo a máis total e
absoluta das impunidades.
Red Lion lévanos a unha cidade calquera, a un arrabaldo onde emerxe o
lado máis miserento da sociedade durante as vertixinosas horas en que
unha muller decide darlle un envorco á súa vida para tomar a vinganza
pola súa man. Centos de vidas truncadas, milleiros de historias
silenciadas, corpos aldraxados, espíritos violentados. Morte,
corrupción, vicio. A cara máis escura da humanidade quedara oculta baixo
un limoeiro no patio traseiro do que no seu día fora un dos lugares
máis famosos do país.
ETIQUETAS: NOVELA NEGRA ( volvendo ás raíces clásicas mais sen deixar de verse influenciada pola moda nórdica).
Nun mundo devastado por unha apocalipse zombi no que
os poucos sobreviventes resisten como poden , atopar un enorme
patroleiro tripulado por impolutos mariñeiros resulta, cando menos,
estraño. Porés non é ouro todo o que reloce e toda sociedade agocha lixo
baixo da alfombra.
A un tempo, quen ía dicir que un país enteiro sobreviviría ás mareas
de Non Mortos? Mais así é, Corea do Norte agarda, intacta a que pase a
furia da tempestade vírica para se facer ama e señora do mundo, agora xa
non hai gobernos que se opañan ao seu avance.
Os protagonistas das anteriores entregas de Apocalipse Z
mergullaranse na meirande lea que nunca virion e, alén de se enfrontar
aos xa típicos mortos viventes, terán que se ver as caras con ianquis
fanáticos cristiáns, neonazis, un exército coreano e unha revolta de
escravos a piques de estoupar.
Velaquí a derradeira e a máis trepidante entrega da mundialmente famosa serie Apocalipse Z.
Segunda entrega.despois de Os superviventes de Apocalipse Z. O comezo da fin conseguen
finalmente chegar ás illas Canarias, unha das últimas zonas libres de
Non Mortos. Porén, o que alí van atopar é un estado militar nun ambiente
de pre-guerra civil e cunha poboación sen apenas recursos para
sobrevivir.
Modifícanse os espazos galegos que se acobillaban na primeira entrega –O comezo da fin– para ceder protagonismo, coas mesmas doses de calidade, divertimento e tensión, ao deseño dun Madrid apocalíptico.
A colección Apocalipse Z
reúne as tres novelas do pontevedrés Manel Loureiro, encadradas no
xénero post-apocalíptico zombi, traducidas á nosa lingua.
Que acontecería se un día ao te ergueres descubrises que a civilización está a se caer en pedazos?
Iso é o que lle sucede ao protagonista de Apocalipse Z. O comezo da fin,
un avogado que leva unha vida tranquila e rutineira en Pontevedra, até
que un escuro incidente nun afastado país do Cáucaso provoca unha
epidemia de proporcións devastadoras que ameaza con aniquilar a toda a
humanidade da face da terra. A medida que a enfermidade se achega
devorando país tras país, o caos comeza a estar presente tamén na
Galiza.
Urco Editora presenta para o público galego a tradución desta novela de
terror zombi, éxito de ventas mundial, que se completa coa publicación
das seguintes partes: Apocalipse Z. Os días escuros e Apocalipse Z. A ira dos xustos
EDITORIAL: Urco, Alcaián. Fábula vampírica que conxuga fíos de
feminismo, tecnoloxía e literatura para tecer a historia do delongado
transo adolescente da protagonista, unha rapaza que asume os propios
devezos e constrúe unha identidade vista como aberrante polos demais.
Os séculos XIX e XXI, coa primeira
revolución industrial e o ciber-arestora, únense neste texto de feitura
‘bizarra’, dacabalo entre Galicia e Inglaterra, onde se mestura o real e
o fantástico, onde o soño da razón produce monstros.
Santiago
de Compostela, 22 de marzo de 2021.- Os máis de cinco mil votos do
público emitidos no certame aRi[t]mar
galiza e portugal promovido
pola Escola Oficial de Idiomas de Santiago de Compostela determinaron
que as gañadoras polo mellor tema musical publicado na Galiza e en
Portugal en 2020 son, respectivamente, Guadi Galego, con Cólico e
Cláudia Pascoal, con Quase Dança. Estes premios, xunto cos de
poesía, e o do embaixada da amizade, entregaranse a artistas e
poetas gañadores na Gala aRi[t]mar 2021 enoutono.
aRi[t]mar galiza e portugal é un proxecto didáctico-cultural,
desenvolvido inicialmente pola Escola Oficial de Idiomas de Santiago de
Compostela, pertencente á Consellería de Cultura, Educación e Ordenación
Universitaria da Xunta de Galicia, que ten por obxectivo divulgarmos a
música e a poesía galego-portuguesas actuais, e achegarmos a cultura e a
lingua dos dous países, no marco do desenvolvemento da Lei Valentín
Paz-Andrade para o aproveitamento do ensino do portugués e vínculos coa
lusofonía.
M. Mariño emprega pedais de efectos, voz e loops cos que crea texturas
únicas e complexas orquestracións. O seu último disco é 'Cello &
Electronics'. A música viguesa debulla
tamén novos camiños en 'Alcume', o seu novo videoclip que foi gravado no
Museo Interactivo da Historia de Lugo.
Letra:
Estou lonxe de min
Levo todo
pra non ter que volver
Vai con forza
Contracorrente
Meu alcume
que nunca quixen ser
INFORMACIÓN DA AUTORA:
Nada en Vigo e licenciada no Conservatorio Superior Liceo de Barcelona, a
traxectoria de Margarida Mariño exténdese por agrupacións coma a
Orquestra Sinfónica Vigo 430 (OSV430), a Orquestra Réssonnance (Suiza)
ou La Via dei Concerti (Italia) entre outras.
A súa exploración
dos límites sonoros e estéticos do violoncello leváronna a experimentar
con xéneros onde o seu instrumento non é tan común, como o Seminario
Permanente de Jazz de Pontevedra, a música espontánea ou a participar en
colectivos de improvisación libre.
A súa proposta en solitario
presenta un repertorio orixinal para violoncello e voz inspirado en
temas como a ecoloxía, o cambio climático ou as migracións humanas,
utilizando pedais de efectos e loops cos que logra crear texturas únicas
e complexas orquestracións que dan lugar a un estilo moi persoal e
único no que xéneros tan aparentemente diverxentes coma o postrock, o
trip-hop ou a música clásica vibran cunha soa voz.
Pasei pola túa horta de Os d´abaixo foi o terceiro tema máis votado no aRi[t]mar 2021
Os d’Abaixo apareceron no ano 2010 co obxectivo de promover e animar
bailes e festas tradicionais na contorna de Compostela. O seu repertorio
recolle algunhas das pezas populares máis coñecidas da música galega
xunto con novas achegas de fontes tradicionais ou de nova composición.
Os d’Abaixo teñen tocado en diversas festas e festivais de
Galiza e tamén fóra dela, en lugares como o Festival de Músicas do
Mundo, (maio 2012, Etxarri-Aranaz-Navarra), o festival Le Grand Bal
de l’Europe (xullo 2012, Gennetines-Francia), o Festival
Intercéltico de Lorient (agosto 2013, Lorient-Bretaña), e o Calan
Mai, a festa da primavera celta (maio de 2014, Cardiff-Gales). Na
primavera de 2014 edítase o primeiro disco do grupo “Ao vivo en
Lorient”, que recolle 16 pezas gravadas nos concertos feitos en
2013 neste festival bretón. Na primavera de 2017 sae á luz o seu
segundo disco “Quixera ser dos paxaros”, o primeiro gravado en
estudio e no que se recollen unha maioría de temas inéditos para o
folc galego, resultado dun gran traballo de investigación por parte
de Xosé Ramón Vázquez, daquela acordeonista do grupo. "Pasei pola túa porta", o primeiro video adianto do que será o seu novo traballo, que verá
a luz no próximo 2021, e no que ademáis da tradición e da
investigación, que acompañan ao grupo dende os seus inicios, terá
unha gran presenza a composición, que aportará novas sonoridades e
melodías ao xa extenso repertorio destes composteláns.
«Anceios», tema pertencente ó disco Dardos.‘Dardos’ xurdiu como unha proposta que axude a
proporcionarlle á nosa lingua uns aires renovados que demostren a súa
capacidade de desenvolverse en calquera eido e de tratar todo tipo de
temáticas. Son os prexuízos e a ignorancia os que limitan un idioma, e é
ben sabido o sufrimento que estes lle causaron ó longo dos anos á
cultura de Galicia; de aí o meu empeño en demostrar a súa valía a través
deste disco.
Videoclip de animación realizado por Carlos Lago (O Terser Home).
Produción musical, arreglo, mestura e masterización por José Portela.
Letra de Eva Martínez Adega.
Esta canción pon fin a unha primeira etapa musical e á vez dá comezo a outras. Cun arreglo musical diferente ó tema orixinal aproxímase a unha visión máis electrónica e actualizada. Este traballo foi unha mostra da variedade de posibilidades que ofrece o galego e ese foi o obxectivo ata o final. «Anceios» ten como protagonistas ás persoas obrigadas a marchar da súa terra na busca doutra á que poder chamar fogar, mantén o espírito de denuncia do disco.
Xoana non estivo obrigada a nada, mais encontrou na música a súa casa.
LETRA:
«Quen dixo que é de noso esta Terra
para nela sementar férreas fronteiras?
Quen converteu o mar nun punto negro
ó que van naufragar soños eternos?
A pel que nos envolve e aloumiña
xa non acalafría ante a inxustiza;
xa non se quebra con cruel anguria
de quen anceia un lar mentres camiña.
Das pedras valoramos a dureza,
dos homes, disque agora, a vileza.
Chegou a hora de tatuar nas almas,
un corazón, un beixo, unha esperanza.
Se é tempo de liberarse,
se hai sorrisos no aire,
se ti e eu anceiamos sempre
unha vida, moitas, diferentes…
Sobran palmas que alzan o ego
de quen do mundo fai o seu feudo;
faltan mans que constrúan fogares
e destrúan barreiras de maldade.
Xa abonda de baldías escusas.
Dan vergonza as promesas obtusas.
Fan falla humanas obras e feitos
que á vida garantan o dereito.
Ringleiras de soños agatuñan murallas.
Alfaias sen vida aboian nas praias.
Hoxe é a primeira alba dunha era
que agarda, apaixonada, sen espera,
que deixa atrás, por fin no esquecemento
salaios, feridas, silencio…
