Xabier Díaz e Adufeiras de Salitre: "O baile de Noró"

Primeiro single de "Noró" de Xabier Díaz & Adufeiras de Salitre (Músicas de Salitre - Febreiro 2018).

Xabier Díaz: "Somos unha especie de indies, pero da tribo 'tradi'. E non queremos ser estampas 'galleguizadoras' nin floreiros"Montse Dopico @montsedopico 

Entrevista completa no  Praza : https://praza.gal/cultura/xabier-diaz-somos-unha-especie-de-indies-pero-da-tribo-tradi-e-non-queremos-ser-estampas-galleguizadoras-nin-floreiros

Unha reivindicación das músicas do noroeste peninsular, que permanecen un pouco "orfas" de marca, de cara a fóra, ante a presión dos estereotipos sobre a música española. Así presenta Xabier Díaz Noró, o segundo traballo que comparte coas Adufeiras de Salitre. O nome, tan estraño, non é unha casualidade. Un neoloxismo que remite ao norte, e que foxe dos tópicos, coma o contido do disco. Porque, di Xabier en poucas palabras, os músicos "tradis" xa non son tan "conservacionistas", non se guían tanto pola "tiranía de facer o que hai que facer".

Mais iso non é novidade. A cuestión é que non é só cousa de creación estética, de liberdade para transformar, para reinterpretar as melodías tradicionais. Senón tamén de conciencia. De sentido da responsabilidade social. Por iso Xabier Díaz di estar "a tope", por exemplo, coas mulleres que están a reivindicar a superación dos resquicios machistas do folclore. Por iso explica que se arrepinte de ter cantando certas pezas por machistas. E polo mesmo reclama para a música "tradi" unha consideración de tan "moderna" como a indie ou outras tendencias actuais. Falamos con el. 

Que é Noró?

Desta volta busquei unha palabra que puidese funcionar coma un neoloxismo. Tamén para fuxir do tópico, dos títulos máis manidos. Noró quere dicir noroeste, norte, e remite ás músicas do noroeste peninsular. Este disco reivindica as músicas do noroeste, a súa riqueza a variedade, que tantas veces queda ensombrecida polos estereotipos sobre a música española: flamenco e faralaes...(...)

 Nós, con todas as nosas dificultades, somos un exército musical. A nosa potencia en calidade e cantidade de bandas non ten parangón no resto do Estado.(...)

 Podería dicirse que o disco fala de amor e de liberdade. (...) 

Mencionabas antes a solidariedade das Adufeiras de Salitre. No disco tamén pode haber -a través dalgunhas letras- algo de reivindicación, ou de presenza, de mulleres fortes, firmes, que non están dispostas a calar nin a quedar en segundo plano. 8...)