Mediado o século XIII, Lourenço, un rapaz, un humilde vilán, soña con
ser trobador. Como xograr do cabaleiro Joam García de Guilhade, buscará
fortuna nas cortes peninsulares no empeño de que a súa arte sexa
recoñecida polos escritores contemporáneos. Nin as burlas, nin os
desprezos clasistas, nin as penalidades das continuas viaxes, nin
sequera as descualificacións sobre os seus dotes literarios conseguirán
vencer a súa férrea vontade. Unha morea de poetas, moitos deles nobres
sen diñeiro, pululan polas cortes á procura do favor do rei. Eles non
van consentir que un vulgar xograr, un aprendiz de ferreiro, fillo dun
soldado anónimo e dunha simple cociñeira, poida equipararse a eles. Por
se fose pouco, o mozo é de carácter namoradizo e arrastra desde a
adolescencia unha historia de amor coa filla dunha das familias máis
sobranceiras da época.
O apaixonante e convulso mundo medieval en que se desenvolve a lírica
galego-portuguesa, as intrigas palacianas, as batallas, os asaltos a
castelos na guerra civil que sacode o reino de Portugal, convértense no
pano de fondo para o devalar biográfico do protagonista
EDITORIAL: Xerais. Premio Xerais de Novela, 2017
No século XIII, unha "troupe" de artistas itinerantes procedentes de
Galicia percorre os reinos do Camiño de Santiago. É un momento de cambio
político, cultural e lingüístico nunha Europa inmersa en cruentas
loitas de poder. As persecucións relixiosas e as ansias expansionistas
coinciden co auxe das cantigas galego-portuguesas e co declive da lírica
provenzal. Un códice oculto, a Inquisición, a herexía cátara e os
segredos da alquimia uniranse ás cantigas medievais para conformar unha
engaiolante trama nunha novela con grandes doses de intriga."A arte de
trobar" é unha novela luminosa, escrita con felicidade e coñecemento,
que non renuncia ao humor.
Grupo: Mallou. Canción "Bos amores" musicado por Fran Pérez "Narf"( http://www.galiciantunes.com/bandsandartists/404 no seu traballo a Rosalía de Castro no 2013 "Nas tardes escuras", Libro-CD.
Mallou: son Sabela Rey Bello e Benxamín Vázquez. Este proxecto nace como a
consecuencia natural dunha viaxe conxunta e individual de ambos dende
músicas lonxanas, dende as linguaxes da música americana de raíz:
country, blues e soul ata a música galega.
Mallou achega un repertorio de cancións que forman parte do ideario
musical galego con creacións e composicións propias, cunha profunda
inspiración na maneira de crear de referentes como Fran Pérez, Narf;
sentindo a música como elemento de encontro entre xéneros, estilos e
realidades.
Mallou é unha paisaxe sonora, con fortes raíces na tradición,
ensambladas con diversas infuenzas musicais, onde se crean alianzas
estilísticas e entre xéneros musicais.
Mallou é tamén a homenaxe ao gaiteiro Xoán Bello Mallou, avó de Sabela, de quen toman o nome.
Cal olido de rosas que sai de antre o ramaxen
nunha mañán de maio, hai amores soaves
que n'inda vir se sinte, nin se ve cando entraren
pola mimosa porta que o corazón lles abre
de seu, cal se abre no agosto
a frol ó orballo da tarde.
E sin romor nin queixa, nin choros, nin cantares,
brandos así e saudosos, cal alentar dos ánxeles,
en nós encarnan puros, corren coa nosa sangre
i os ermos reverdecen do esprito onde moraren.
Busca estes amores..., búscaos,
si tes que chos poida dare;
que éstes son sóio os que duran
nesta vida de pasaxen.
TÍTULO: Agosto do 36. AUTOR: Xosé Fernández Ferreiro.
EDITORIAL: XERAIS, COLECCIÓN LITERARIA.
Agosto do 36, "unha novela tensa e violenta" -en palabras do seu autor-,
narra un "paseo" protagonizado por catro falanxistas e do que foron
víctimas, nos primeiros días da Guerra Civil, unha parella de mestres
rurais. É unha crónica dunha morte anunciada na que o autor escolle a
voz colectiva dos veciños para contar os verdadeiros móbiles e
antecedentes dun crime que tiña máis de vinganza persoal premeditada e
liquidación de vellas xenreiras entre familias que de asunto político.
TÍTULO: Sansón Troleyro, Estudante de pan e sardiña.
AUTOR: Enrique Vázquez Pita.
ED. XERAIS, COL. FÓRA DE XOGO.
Sansón Troleyro, estudante de Medicina, posiblemente sexa o veciño máis
intelixente e espelido de Santiago en 1672. Pero ninguén recoñece a súa
agudeza. O seu señor, o colexial don Baltasar, obrígao a compoñer
poemas, móeo a couces e trátao coma un can. O bacharel Sansón tamén ten
enredos coa Inquisición, que o persegue porque disque é bisneto dunha
meiga de Cangas e porque lles anda a vender herbas da risa aos
peregrinos. Os seus profesores e compañeiros téñeno por burricán e
búrlanse das súas novas teorías sobre a circulación do sangue. Ademais,
Troleyro vive atormentrado polo sospeitoso pasado da súa familia de
menciñeiros e curandeiros, pese a que el interésanlle mñías as ciencias e
a razón que ilumina Europa. É un inadaptado, un rebelde fóra de tempo e
lugar que ve como a vida pasa e se lle escorre entre as lecturas
prohibidas polo Santo Oficio. Pero grazas ao seu enxeño e a novos
aparellos como o microscopio gaña fama pola súa agudeza para resolver
crimes e salvar a vida de inocentes, que non de doentes.
Laura Iglesias
Vázquez, de nome artístico Laura Lamontagne, nada en Lugo en 1993,
é unha actriz, cantautora e poeta galega.
Traxectoria: Estudou na
Universidade de Santiago de Compostela o grao en Lingua e literatura
inglesas. Toma o seu apelido artístico do cantautor norteamericano
Ray LaMontagne. Laura protagoniza, coa súa irmá, o videoclip do
tema "Papá borracho" (2017)[1] do grupo Ataque Escampe. No
filme A estación violenta (2017) interpreta o personaxe de Daniela e
canta e toca coa guitarra a canción "Azulejos", da súa
autoría.
Participou no proxecto Novas voces para a lingua da RAG e a USC.[2]
Ten un proxecto musical co DJ e produtor compostelán PicoAmperio no
que interpretan temas baseados en textos de Martín Codax, Airas
Nunes, Rosalía de Castro, Luz Fandiño, Fernando Pessoa e Xela
Arias[3] e co que o 16 de maio de 2021 actuaron no Concerto do Día
das Letras Galegas, no Auditorio Pazo de Congresos Mar de Vigo.[4]
Na leira: Video-concerto de Mercedes Peón, Ana Fernández e Mónica de Nut interpretado na súa leira de Oza-Cesuras, en diálogo co espazo natural e inspirándose nas composicións do fotógrafo galego Virxilio Viéitez.
Esta intervención sonora e audiovisual conta coa colaboración de artistas como Laura Iturralde, iluminadora e escenógrafa, e Peque Varela, videocreadora e directora.
Iniciativa de Discotrompo realizada ao abeiro do Fondo de proxectos culturais en lingua galega Xacobeo 2021-2022.
Diante un eco de Sés, sae á luz o 25 de novembro, oitavo traballo discográfico. Será presentado con
concertos en Galicia antes de iniciar una xira polo resto de España e
Latinoamérica.
Tema: "Para cando eu morra"
Letra:
Para
cando eu morra non quero palmas nin honras / nin
falsas palabras nin flores nin cerimonias
non
quero raposos nin ratas corporativas / que
non me queira de morta quen non me quixo de viva
Para
cando eu morra non quero máis que partir/ plena
de amor, coa boca chea de rir
quero
que me queiras e amarte sen miramentos/ nada
máis os dous espidos sen firmas nin sacramentos
Non
quero baixarche o sol/ nin
tampouco a lúa/ non
quero que sexas meu/ nin
eu vou ser nunca túa
pero
quero amarte sempre/ e
bicarte en cada rúa
Porque
nesta vida o papel non vale nada/ teña
a cor que teña merca froita envelenada
todo
o que se compra non mercha contigo á terra/ só
o máis pobre dos pobres ao son da prata se aferra
Porque
amar non é nin vergoña nin rubor/ porque
nesta vida pouco máis hai que o amor
o
amigo sincero, ter e que che teñan lei/ e
querer só de verdade, que é o único que eu sei
É
que amar non é nin vergoña nin rubor/ porque
nesta vida pouco máis hai que o amor
porque
o que me quede quero bailar e sorrir/ e
levarte a ti comigo, sempre que ti queiras vir
Diante un Eco. Co seu habitual discurso
valente, novidoso, contundente e directo, a cantautora fai referencia
con este título á concepción cíclica da historia, tristemente avalada
pola deriva socio-política dos nosos días, segundo explica ela mesma.
Diante un Eco é tamén unha volta aos inicios, pero desde o
oficio e a madurez e, sobre todo, desde unha visión alternativa da
sofisticación, horizontal e intercultural. Con este novo traballo, SÉS
reafírmase na estética popular da que se considera amante e debedora,
sen complexos e sen renunciar á calidade poética que caracteriza a súa
música, que viaxa entre ritmos americanos do norte de do sur,
repensados en galego e en feminino.
Como fenómeno underground que basea o seu éxito na seu carisma e a
súa forza persoal, SÉS presenta neste remate do 2022, cando se cumpren
11 años xustos do seu primeiro disco, un traballo máis alegre e fresco
que os anteriores e igual de fiel ao seu estilo: unha mestura coas doses
exactas de rock and roll, tradición oral galega e certa cadencia de
canción de autor latinoamericana con actitude punk, reivindicación e
manexo escénico.
Como nos seus traballos anteriores, SÉS é o altofalante certeiro que
defende todo aquelo no que sería ideal crer, cuestionando o establecido e
facendo un chamamento á unión e á dignidade.
Fillas de Cassandra // II. LISÍSTRATA (varre vasoira)
Letra:
Somos distintas das que comezaron/ na nosa pel gardamos o o legado/ alén das bombas soubemos pararnos:/ nin sexo, nin carne, nin putos
coidados.
Non asumimos o voso pecado/ facedes a guerra cos ollos pechados/ non recoñecedes nin o propio bando/ A ACRÓPOLE CANTA:
Varre vasoira, vasoira miña,/ fai moito tempo que non várre-la
cociña./
Varre vasoira, vasoira miña,/ fai moito tempo que non varres a
cociña./ Varre vasoira, vasoira miña,/ fai moito tempo que non varres a
cociña./ Varre vasoira, vasoira miña,/ fai moito tempo que non varres a
cociña.
Nós que coñecemos o cariz da trampa/ sempre deseñada para a vosa lei.
Deixade de impoñernos tódolos vosos
coidados/ esta casa en que habitamos non é o
hábitat dun rei
e é que unha e outra e outra vez/ escoitando a vosa merda sen saber por
que./ Somos as fillas de tódalas que se
plantaron e dixeron:
QUE QUE QUE!
Varre vasoira, vasoira miña,/ fai moito tempo que non varres a cociña
(x4)
María Soa e Sara Faro, compoñentes de Fillas de Cassandra
Letra:
Toda a nosa historia está feita con sangue/
Toda a nosa historia está feita con sangue/ Toda, está feita con sangue/
Nin se quera cando nos teñen diante poden vernos/
Nin se quera cando nos teñen diante poden vernos/
Porque nunca fomos ninghén
/ Porque nunca fomos ninghén
/ Veñen detrás, veñen detrás
/ Hoxe as nomeamos pra outorgarlles a paz/ Veñen detrás, veñen detrás
/ Hoxe as nomeamos pra outorgarlles a paz/
/ Veñen detrás, veñen detrás/
Hoxe as nomeamos pra outorgarlles a paz.
Se queres saber máis, podes comezar por esta entrevista:
Fusión de ritmos tribais latinoamericanos e folclore galego baixo un envoltorio electrónico
PALABRAS DA AUTORA: Mulleres
Piratas é unha canción que fala das mulleres que huían da sociedade na
que vivían buscando a liberadade nos mares. “mulleres que levan a loita na pel”. Confío en que as miñas cancións, a posta en escena,
traballar con mulleres músicas, directoras de arte, diseñadoras de
vestuario, maquilladoras… son actitudes que sin decir nada, falan
por si solas. Creo que a loita está en
traballar con mulleres e persoas non binarias.
LETRA:
Mira que veñen as nenas baixando do
barco / Mira que levan as magoas por dentro da
pel
Son as piratas que esconden as balas no
taco / Son as mulleres que levan a loita na
pel
Ieeiii somatei / Ieeii somatei
Eran mulleres cansas de ser o que deben / Levaban un peso no lombo que non
querían mais
Cando coñecen a vida coñecen o verde/ Vaille dicir ti as mozas que deben
voltar
Ieee somatei/ ieee somatei
Aínda cando paseo na ria de Arousa / Podo escoitar as mulleres cantando do
mar
Son as piratas que esconden as balas no
taco / Son as mulleres que levan a loita na
pel
Mulleres piratas / Non queren voltar/ Mulleres piratas/ Non queren casar/ Ieee somatei.../ Mulleres piratas...